مدیریت جدید زندان ها و چالش های موجود

افرادی که به بخش قابل توجهی از آنان نباید نگاه صرف مجرمانه داشت ،بلکه گاها بدلیل یک قصور ،اشتباه یا انحراف مالی و احیانا بصورت سهوی مرتکب خطایی شده که طبق قانون، حبس آن را در زندان تحمل می کنند.

نکته مهم دیگری که در بحث نگاه به زندان و زندانی مورد انتظار است ،نگاه فرصت محورانه به زندان و زندانی است ،نگاهی انسانی و برمدار حقوق عامه که در مقیاس کوچکتری بنام محبس شکل می گیرد.

از این منظر است که سازمان زندان ها و دستگاه قضا در کنار تلاش برای تربیت زندانیان ،موضوع آموزش حرفه ای آنان را نیز مطمح نظر قرار داده تا با بالفعل سازی خلاقیت های آنان و مهارت آموزس متناسب با آن ،در کنار بهره گیری از این ظرفیت در دوران زندان و حتی پس از آنان ،زندانیان را در دوران پسا زندان در مسیر زندگی و تامیت معیشت خانواده هایشان قرار دهند.

از اینروست که سازمان زندان ها مساعی خود را بکار بسته که در کنار ایجاد کانون های مهارت آموزی در زندان با چشم انداز دوران پسا زندان ،از ظرفیت جامعه زندانیان خلاق با اهداف اقتصادی دو بعدی یعنی تامین حداقل های اقتصاد زندانیان و تامین هزینه های زندان بهره می کنند

ایجاد کارگاه های تولیدی و مشاغل در زندان ها و یا مکان های خاص کارگاهی بیرون از زندان اما مرتبط با زندان ها بمنظور بهره گیر ازمهارت زندانیان با اهداف پیش گفته شده از این دست است.

موضوع مهمی که در سالیان اخیر ،زندان ایلام نیز با تبعیت از دیگر زندان های کشور بدان اهتمام داشته اما متاسفانه بدلایل سو مدیریت و یا بی برنامگی برخی مدیران زندان ها در ادوار مختلف ،نتوانسته است اهداف بلند مدت یا میان مدت آن را محقق نماید.

بدیهی است هر دستگاه یا سازمانی خواه دستگاه اجرایی باشد یا زندان ها و…نبود راهبرد ،تخصص و دور اندیشی مدیریتی ،مهمترین و حرفه ای ترین برنامه ها و طرح ها را با بن بست شکست می کشاند

آنگونه که پیداست این آفت بی برنامگی در سالهای اخیر گریبانگیر مهمترین و بزرگترین زندان استان ایلام نیز شده باشد ،چرا که بزرگترین و با انگیزه ترین سرمایه گذاران برای ایجاد اشتغال و بهره گیری از ظرفیت زندانیان ماهر را با خروجی زوال سرمایه و ابتر شدن طرح ها روبرو کرده است.

بعنوان مثال گاهامشاهده شده است که یک سرمایه گذار دارای ایده در ابتدای راه با تشویق و ترغیب مسولین زندان پای به عرصه تولید و اشتغال زندانیان گذاشته است اما در ادامه بدلیل عدم همکاری ،سو مدیریت ‌و بی برنامگی مدیران زندان در پایان با تعطیلی طرح و متاسفانه نابودی سرمایه اش روبرو شده است.

آنچه که در برداشت اول از ورود سرمایه گذار به حوزه زندان مستنبط می شود، امنیت و حفاظت است که با ورود به فاز عملیاتی ،همین دو مقوله مهم ،بیس اصلی گلایه سرمایه گذاران شده است.

با توجه به تغییرات مدیریتی صورت گرفته در سازمان زندان های ایلام ،چیزی که از مدیریت جدید انتظار می رود اهتمام به این ضعف ها و بررسی پیشینه نگاه مدیران سابق به موضوع سرمایه گذاری و اشتغال زندانیان است ،واقعیتی تلخ که در لابلای گزارش عملکرد های خلاف واقع گم و گور شده است

چنانچه مدیریت جدید مصمم به اجرایی نمودن این فاز مهم در زندانهای ایلام است ابتدا به ساکن باید توصیه های زیر را مد نظر داشته باشد؛

اول ؛ بررسی رویدادهای گذشته در زندان ایلام در حوزه جذب سرمایه گذار و واکاوی آمارهای ارایه شده با واقعیت های موجود

دوم ؛ ایجاد بانک اطلاعات از زندانیان ماهر ،احصا ظرفیت ها و ارایه آن در پنجره ای خاص برای جذب سرمایه گذار

سوم ؛ فرصت سازی برای جذب سرمایه گذار و حمایت از ایده های خلاقانه ای که می تواند زندان را به کانون تولید و اقتصاد تبدیل کند

چهارم ؛ شناسایی فرصت سوزی هایی که خروجی آن تحمیل زیان به سرمایه گذاران و فراری دادن آنها از حضور در طرح های سرمایه گذاری در زندان شده است .

پنجم ؛ فراهم سازی زمینه حضور سرمایه گذار از طریق مهیا نمودن مکان های قابل قبول برای ترغیب سرمایه گذاران و ایجاد انگیزه در آنان

ششم ؛ دلجویی از سرمایه گذاران متضرر شده ای که بخش قابل توجهی از زیان آنان از عدم همکاری و بی برنامگی مدیران زندان نشات گرفته است

و آخر اصلاح ترتیبات و نظامات حفاظتی بمنظور تسهیل حضور سرمایه گذاران در محوطه های کارگاهی زندان که ترتیبات جاری مستوجب ایجاد مشکلات جدی برای سرمایه گذاران پیشین شده است.

با در نظر گرفتن موارد جاری می توان ادعا کرد که ظرفیت بالقوه زندان ها بگونه ای در مسیر بالفعل سازی قرار خواهد گرفت که از قبل آن هم منافع سرمایه گذار تامین خواهد شد و هم اینکه اهداف بالادستی سازمان برآورده خواهد شد.

شایان ذکر است ،نگارنده مطلب موارد خاصی رادر اختیار دارد که بدلایل حقوقی و مضافا رعایت شئون سازمانی از تبیین آن خودداری نمود ،چنانچه مدیریت جدید خواستار آن باشند ،بصورت حضوری موارد مستدلی را ارایه خواهد داد که بطور قطع میتوان از آنها بعنوان موانع جدی عدم تحقق اهداف سازمان زندان ها در حوزه اشتغال زندانیان و اقتصاد آنان یاد کرد.