دلنوشته ای برای همکاران راهدار عزیزم؛

هوا بس ناجوانمردانه سرد است/ اما خیال جاده ها به جوانمردی راهدارانش گرمِ گرم است.

در این روزهای سرد برفی، یادی کنیم از تلاشگران گمنام جاده‌های کشور که در سرمای سخت زمستان تلاش می‌کنند تا با حفظ و مراقبت از راه‌ها کشور، سفری ایمن برای مردم فراهم کنند

 

راهداران در شرایط سخت جوی مانند برف،یخبندان،ریزش کوه و بهمن باید در جاده‌ها بمانند، از بودن با خانواده‌شان محروم می‌شوند تا از وقوع خطرات مانند یخ‌زدگی و لغزندگی جاده جلوگیری کنند و به مردم خدمت کنند و دستهایشان سایبانی بر سر مسافران جاده ها باشد.

جاده‌ها چه در گرما و چه در سرما، هیچ‌گاه از دسترس نارنجی پوشان جاده ها دور نمی‌ماند، در تابستان‌های داغ و شرایط طاقت‌فرسا، زمانی که سایه‌ای برای استراحت یافت نمی‌شود و گرما به اوج خود می‌رسد و هدف این قهرمانان تنها نجات جان انسان‌ها و حفظ سلامتی آن‌هاست.

فداکاری‌های بی‌وقفه آن‌ها گاهی نادیده گرفته می‌شود، اما راهداران همیشه در قلب جاده‌ها و ذهن مسافران خواهند ماند. آنها در کنار جاده‌های پرخطر حضور دارند و نگهبانان بی‌صدا و پرکار راه‌ها هستند.

متأسفانه،گاهی ممکن است در اثر تصادفات، برخورد با خودروها یا حوادث طبیعی، جان خود را از دست دهند و شهید راه خدمت شوند.

ایمنی جاده ها مدیون خدمت راهدارانی است که با تلاش خستگی‌ناپذیر خود همواره در جاده‌ها تلاش می‌کنند تا گشایشی در حرکت مردم ایجاد کنند. آنها بدون هیچ‌گونه چشم‌داشتی، تنها برای حفظ امنیت مسافران در سرما و گرما، شب و روز، به انجام وظیفه می‌پردازند و با عشق و علاقه روی تعهد حرفه‌ای خود ایستاده اند.

آن روز که سبزه‌های نوروزی بر سقف ماشین‌ها می‌رقصند و همه در کنار هم راهی دل طبیعت می‌شوند، مردان نارنجی‌پوش کنار جاده ایستاده‌اند و با دلی سبز و دستانی پر از دعا، آنها را بدرقه می‌کنند.

راهداران فرشتگان همیشه بیدار جاده ها هستند، قدردان تلاش‌های بی وقفه این فرشتگان باشیم و به یاد داشته باشیم که آن‌ها نگهبانان جاده‌ها و زندگی و سلامت همه ی ما هستند.