تیمارگری که تشنه ی مِهر است …

این رویه فقط مختص ایلام نیست ، در کل کشور جامعه ی پرستاری ما آنگونه که باید دیده نمی شوند ، این عدم حمایت یا این قشر زحمتکش را دچار افسردگی کرده و بعضا دیده می شود مانند پرستار کرمانشاهی دست به خودکشی می زنند و یا برای پیدا کردن سراب مهاجرت می کنند …

همه ما جانفشانی و ایثار پرستاران در پیکار با کرونا را به یاد داریم ، فوت ۱۵۰ پرستار در ایام کرونا خود دلیلی بر تایید ایثارگری این عزیزاندر زمان کرونا می باشد ، در آن ایام به خاطر شدایط حساسی که وجود داشت وعدههای زیادی به پرستاران داده شد اما متاسفانه بعد از اتمام اپیدمی و روزهای بحرانی کرونا همه آن وعده ها فراموش شد …

پرستاری یکی از مشاغل حساس بوده و باید حمایت از این قشر واقعی و عملی باشد ، مهاجرت تعداد زیادی از پرستاران کشور را با بحران کمبود پرستار مواجه خواهد کرد ، شاید همین امروز هم دیر باشد و بحران جدی شده باشد ، متاسفانه در کشور ما و در نوع تصمیم گیری ها و برنامه ریزی ها مسئله پیشگیری مفهوم چندانی نداشته و همیشه باید شرایط بحرانی شود تا در میانه آن به فکر راه چاره باشیم …

به هر حال پرستاران ما هم به مانند معلمان از مشاغل بسیار حساس بوده و باید به صورت ویژه مورد حمایت قرار گیرند ، تداوم رویه موجود ما را به ۳۰ و ۴۰ سال قبل که از کشورهای شرق آسیا پزشک و پرستار وارد می کردیم خواهد برد …